Bewoners gebruiken sociale media steeds vaker om een probleem in hun leefomgeving op de politieke agenda te zetten. Omgekeerd zetten professionals sociale media steeds vaker in om bewoners te benaderen of te betrekken bij veranderingen in hun leefomgeving. In het onderzoek ‘puberen en loslaten’ is onderzocht wat het effect is van sociale media op de invloed van bewoners op hun leefomgeving.
Invloed en leefbaarheid
Omdat de ideale leefomgeving voor een groot deel subjectief is, is het voor bewoners belangrijk dat zij hier invloed op kunnen uitoefenen. Meer invloed op je leefomgeving vergroot het gevoel van leefbaarheid. Bovendien vergroot het de onafhankelijkheid van bewoners, de onderlinge sociale cohesie, het mentaal eigenaarschap en de investeringsbereidheid.
Invloed via samenwerking
De meeste invloed op hun leefomgeving krijgen bewoners als zij samenwerken. Onderling én met professionals. Samenwerken gebeurt niet zomaar. Een transparant proces en het zichtbaar worden van individuele bijdragen zijn cruciaal. Bureaucratie, korte-termijn oriëntatie en angst zijn fataal. De meest effectieve samenwerkingen ontstaan als er sprake is van wederzijdse afhankelijkheid.
Sociale media
De unieke combinatie van eigenschappen van sociale media heeft de volgende effecten:
- sociale media leiden tot meer zelforganisatie onder bewoners.
- sociale media vergroten de samenwerkingsbereidheid onder bewoners en professionals.
- sociale media leiden tot horizontalisering: het verkleinen van de kloof tussen bewoners en professionals.
- sociale media kunnen leiden tot een korte-termijn oriëntatie en onzekerheid.
Vliegwiel van invloed
De eerste drie effecten vergroten indirect de invloed van bewoners op hun leefomgeving en kunnen elkaar bovendien onderling versterken. Sociale media versnellen als het ware het vliegwiel van invloedsuitoefening. Het vierde effect, de emotionalisering kan dit vliegwiel vertragen. Sleutelbegrip hierin is onzekerheid.
Puberen en loslaten
De huidige verhouding tussen bewoners en overheidsprofessionals doet denken aan opgroeiende pubers die zich proberen los te maken van hun ouders. Pas als de overheid haar bewoners durft los te laten en haar hun verantwoordelijkheid laat nemen kan wederzijdse afhankelijkheid ontstaan. Omgekeerd moeten bewoners niet bang zijn fouten te maken. Zelforganisatie is een leerproces. Meer weten? Vraag het volledige onderzoek op!
