We besteden gemiddeld heel wat tijd en geld aan het onderhouden van onze auto’s. We zijn niet alleen bereid fors te betalen voor preventief onderhoud, APK en reparatie. We willen ook dat onze auto er piekfijn en schoon uitziet onderweg. Dit terwijl de lak dermate bestendig is tegenwoordig dat één keer per week door de wasstraat echt niet nodig meer is. Maar de auto is een statussymbool waar we dit blijkbaar graag voor over hebben. We vertroetelen, pimpen en onderhouden ‘haar’ alsof het ons eigen lichaam is.
Over ons eigen lichaam gesproken: het aanbod aan verzorgingsproducten, schoonheidssalons en wellnesscentra is groter dan ooit. Ook het gazon kan op ons rekenen. ’s Zomers twee keer per week een maaibeurt en twee keer per jaar kalk en bemesting. Dit terwijl onze woning er maar bekaaid vanaf komt.
Het lijkt er op dat we in Nederland steeds minder bereid zijn onderhoud te plegen aan onze woning. Ik durf wel te beweren dat veel mensen, in procenten van de waarde gemeten, meer geld uitgeven aan onderhoud van hun auto dan aan hun woning. En dat terwijl de waarde van onze auto’s, ondanks al dit onderhoud, per maand fors afneemt en de waarde van onze woning per maand toe (de afgelopen twee jaar daargelaten..).
Als ik ontwikkelaars moet geloven neemt de vraag naar ‘onderhoudsvrije’ woningen hand over hand toe. Het toepassen van ‘echt’ houten gevelbekleding leidt steevast tot discussie en angst dat deze woningen niet verkocht zullen worden. Plastic kozijnenboeren en leveranciers van nephout varen er wel bij. Hoe zit dat? Zien we onze woningen niet meer als statussymbool? Is onze woning slechts een noodzakelijk iets? Gaat alleen nog maar om het interieur? Om de locatie? Om de kubieke meters?
Daar lijkt het wel op. Een grote woonkamer en keuken, dát geeft status. En een granieten aanrechtblad. Pas als we dit allemaal hebben en we hebben dán nog geld over komt misschien ons huis aan de beurt. Onze woning als sluitpost. Maar is dat echt waar? De trotse bewoner van een grachtenpand in Amsterdam zal zijn woning toch met liefde onderhouden. Omdat hij of zij er trots op is. Minstens zo trots als op zijn of haar auto.
Wat maakt een woning het onderhouden waard? Wat maakt dat we trots zijn op ons huis? Gaat het om de locatie? Is het de detaillering? Is het ontwerp in harmonie met de omgeving? Is de openbare ruimte zorgvuldig ontworpen en gedetailleerd? Dat zijn misschien de vragen die we ons moeten stellen als we woningen ontwerpen. Het gaat er om of onze woningen het onderhouden waard zijn. Of we er trots op kunnen zijn. De woning moet weer een statussymbool worden!
